Wijntrip Vinum Nobis naar zonovergoten Piemonte

Donderdag

Om 07:30 verzamelen op Schiphol. Bepaald geen herentijd. Frans en Marjan Rientjes (aandeelhouders van het eerste uur), Walter en Mieke den Bieman (aankomende aandeelhouders), Katja en Egbert van der Pol (splinternieuwe aandeelhouders) en Henri Sep (oprichter, DGA, reisleider en bovenal levensgenieter) vliegen richting Turijn.

Uit het vliegtuig stappen we de lente in. Bus met chauffeur staat gereed. Onder een stralend blauwe lucht rijden we door de ontluikende wijnvelden van Piemonte richting Canale. Prachtige vergezichten zeker als je bedenkt dat op de velden de nieuwe oogst Arneis, Barolo, Barbera en Barbaresco in de maak is.

Bij de Vinum Nobis wijngaard bevind zich, in het hart van het wijngebied Roero, een stijlvol country hotel. Hartelijk weerzien bij aankomst: Henri is hier kind aan huis en wij aandeelhouders worden met alle egards ontvangen. Op het terras genieten we van een glas Malvirà Roero Arneis Renesio 2013 én van een schitterend uitzicht. We kijken uit over een weids theater van uitgestrekte wijnvelden beplant met Nebbiolo en Arneis druiven. Hoe mooi kan het leven zijn – en dan moet de wijntocht nog beginnen.

Een voortreffelijke lunch wordt omlijst met Arneis Saglietto 2011, Malvirà Roero Arneis Trinità 2008 en Malvirà Langhe Riesling.

Aansluitend lopen we door de wijnvelden voor een bezoek aan de wijnkelders. We ontmoeten Roberto Damonte, een van de eigenaren en zoon van de oprichter van Malvirà. In het lokale dialect betekent Mal “slecht” en Vira “gedraaid”. De oorspronkelijke wijngaard was op het noorden georiënteerd in plaats van op het zuiden, zoals gebruikelijk. Dit wijnhuis produceert jaarlijks 300.000 flessen op 42 hectare . Vinum Nobis beschikt over 1 hectare beplant met Arneis waarmee jaarlijks maximaal 6000 flessen wordt geproduceerd. In het proeflokaal worden onder leiding van de Noorse Karen worden nog enkele Arneisjes geproefd.

In het scheerlicht van de namiddagzon rijden we naar het schitterend gelegen wijnlandgoed Luigi Einaudi, waar we twee nachten verblijven in het karaktiristieke Relais van de familie, bovenop de wijnkelders.

Over de familie Einaudi is een boek te schrijven. De grondlegger van het wijngoed is Luigi Einaudi. professor aan Harvard, rijk geworden met het schrijven van economieboeken en tweede president van Italië (de Republiek na WO II). Het verhaal gaat dat hij de enige niet-corrupte president van Italië is geweest. Naar goed Italiaans gebruik kregen de nazaten van de founding father ruzie en raakte het landgoed versnipperd. Zijn kleindochter Paola Einaudi trouwde de rijke Baron di Sardagna en heeft tweede helft vorige eeuw alle eigendommen stukje bij beetje teruggekocht en aaneengesmeed tot het huidige bedrijf, dat sinds haar overlijden door haar zoon Matteo wordt geleid. Zijn neef Ludovico Einaudi, die ook een huis op de landgoederen bewoont, is de beroemde componist die ook de filmmuziek voor Les Intouchables schreef.

Tijdens de borrel praten we met Matteo over de ontwikkeling van de wijnindustrie in het Barolo gebied. Onlangs telde een Amerikaan € 1 miljoen neer voor slechts 2000 m² Barolo wijngaard op de berg Cannubi. Duidelijk is dat bij deze prijzen geen sprake meer is van een gezonde return on investment. Matteo schat in dat de wijngebieden Roero en Langhe eenzelfde weg op gaan als Bordeaux waarbij puissant rijke buitenlanders vanwege de prestige wijngaarden opkopen.

We sluiten de dag af in een unieke lokale trattoria in Dogliani. Deze uitspanning wordt gerund door twee broers – de een kookt en de ander bedient – en gaat speciaal voor ons open. Ook dat is Italië. Een maaltijd met klassieke streekgerechten wordt begeleid door een Arneis 2014 van de jonge top wijnmaker Luca Valfaccenda een Barbera d’Alba 2012 gemaakt door Josetta Saffirio en een Barolo 2007 van de bekende familie Giacomo Borgogno.

Vrijdag Magnumdag

Opnieuw fantastisch weer. Vanaf het terras van onze villa hebben we een schitterend uitzicht over de wijnvelden afgebiesd met de besneeuwde Alpen. We rijden binnendoor naar Alba langs de Barbera wijngaarden van Vinum Nobis ook deze is 1 hectare groot. Hieronder zoent Egbert de eerste ranken en wenst hen veel sterkte bij de verdere ontwikkeling tot een mooie Vinum Nobis Barbera 2015.

Alba is een levendig stadje. Hier is de beroemde Ferrero-fabriek, bekend van de Nutella en het Kinder Ei. Het is verreweg de grootste werkgever en het stadje leeft er van. Op de Piazza Duomo in het historisch centrum strijken we neer voor een heerlijk

e lunch. Wij zitten beneden maar horen van Henri – goed te weten – dat op de eerste verdieping hun driesterrenrestaurant is gevestigd. We lunchen met een magnum Langhe Arneis 2014 en een magnum Ceretto Barolo 2010.

Op de weg terug brengen we nog een bezoek aan de kelders van Ceretto.

’s Avonds dineren we in ons hotel. Henri heeft een kokkin ingehuurd die ons een kostelijke maaltijd voorschotelt. Deze watervlugge Italiaanse schotelt ons in een wel heel rap tempo Tartra met warme Grana Padano fondue, Plin (een lokale variant op ravioli), roasted veal met hazelnoten en peren in wijn ijs voor. We drinken daar twee magni bij respectievelijk een Langhe Rosso 2010 en Barolo Cannubi 2005.

 

Zaterdag

We sluiten ons bezoek aan Poderi Luigi Einaudi af met een bezoek aan de wijnkelders. Wijnmeester Lorenzo leidt ons langs de stalen en eikenhouten (Frans, 225 lt en Sloveense, 5.000 lt) vaten waar jaarlijks 400.000 flessen wijn worden gemaakt.

We rijden weer over slingerweggetjes door de wijnvelden maar nu naar dorpje net boven Alba. We stoppen bij een wel heel kleine wijngaard (ca. 2250 m²) van Vinum Nobis op de “heilige” berg Barolo Cannubi maar nu zonder het bekende grijze Vinum Nobis naambordje. Matteo kan het nog steeds niet over zijn hart krijgen er voor uit te komen dat hij dit stukje land voor 25 jaar heeft afgestaan. De sociale controle ter plekke is strak en Italiaanse ego’s zijn fors gedimensioneerd.

We strijken neer op het terras van één van de beste restaurants in de Piemonte en laven ons aan een glas Contrato spumante 2008. Vanaf hier hebben we een stunning view op Barbaresco land. In de verbouwde school genieten we van een “eenvoudige” lunch en drinken daar Malvirà Tre Uve 2011 en Barbaresco Riserva Bel Colle 2001 bij.

 

Tweede hoogtepunt is het bezoek aan de beroemde wijnkelder. Deze is in drieën verdeeld. Je komt binnen in de moderne kelder waar wijnflessen met grafische precisie in slagorde in de rekken liggen. Vervolgens loop je door naar de oude kelder, een klassieke, romantische maar nogal rommelige uitdragerij van de meest unieke wijnen, van een Methusalem Chateau d’Yquem tot een Bollinger 2000 R.D. (dus stokken die geen phylloxera kregen). Je eindigt in het heilige der heiligen. Achter heuse kluisdeuren wordt een kleine collectie heel bijzondere wijnen bewaard: kistjes Dom Perignon 2004, 1967 Petrus Pomerol etc. Er staan bijvoorbeeld ook twee kistjes met een fles Romanee Conti en enkele flessen Vosne Romanée – La Tâche, Les Richebourgs, Romanée Saint-Vivant, Echezeaux, Grands-Echezeaux. Aanschafprijs per kist € 100.000 voor het theoretische geval deze te koop zouden zijn.

Op naar Turijn waar we overnachten in het centrum in mooi hotel. Turijn is een gezellige stad met een prachtig historisch centrum. We lopen langs een weelderig maar geheel in baksteen opgetrokken Pallazzo waar koning Victor Emmanual II is geboren. Aan de voorgevel hangt in brons een tonnenzware tableau waarop deze heugelijke gebeurtenis staat vermeld: het duurste geboortekaartje ooit.

Op weg naar het restaurant lopen we voor aan aperitief een van die typische wijnbarretjes binnen dat Turijn rijk is. In een eenvoudige pijpenla staat in een soort boekenkasten langs de wanden een keur aan wijnen uitgestald. Hier staat een piepklein deel van de immense wijnplas gefragmenteerd in een ontelbaar aantal wijnjaren, wijnsoorten, wijnhuizen, wijnbergen, etc. Elk wijnetiket staat vol met aanduidingen. Het duizelt je als je er naar kijkt. Je moet absoluut kenner zijn om daar een goede greep uit te doen. Maar er is een uitzondering: GAJA. Dat springt er meteen uit. Dat staat in grote goed leesbare letters op elke fles whatever de inhoud is. GAJA marketeert maar een ding: GAJA maakt topwijnen. En een belangrijk middel om dit duidelijk te maken is de exorbitante prijs. Maar puisant rijke Chinezen stellen dit zeer op prijs. Etiketten lezen kunnen ze niet maar GAJA herkent iedereen. En dat de Gulle Gastheer niet voor een sloeberwijntje gaat, is met GAJA gegarandeerd.

We eindigen onze wijnreis in stijl. In de schrijverssociëteit van Turijn hier gaan de muren schuil achter schilderijen van een rijk geschakeerd gezelschap van schrijvers en dichters. Zij kijken welwillend toe als we een GAJA Rossj Bass 2012 drinken. Het blijkt de enige fles te zijn waar het restaurant over beschikt. Na een robuuste en ronde Barbera Cascina Francia 2011 van Giacomo Conterno keren we met een Sante Stefano Babaresco Riserva 2001 terug naar de nuance en verfijning.

 

Zondag

Keurig op tijd landen we rond het middaguur op een somber en regenachtig Schiphol. Een grotere overgang is nauwelijks denkbaar.

Katja Beekman 
Egbert van der Pol